ผมได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นซึ่งมีเวลาว่างดูคอนเสิร์ต 1 วัน ที่จังหวัด มิยางิ มีเพื่อนแนะนำให้รู้จักกับเว็บ https://skream.jp/live_info/ ซึ่งเป็นภาษาญี่ปุ่นล้วน แต่ใช้ Chrome ช่วยแปลเป็นอังกฤษได้ เว็บนี้บอกตารางเป็นรายเดือน แยกศิลปินภายในญี่ปุ่นและศิลปินต่างประเทศ และเลือกดูแบบเฉพาะภูมิภาคได้ด้วย เรียกว่าโคตรสะดวก สำหรับคนชอบดูคอนเสิร์ต เผื่อบางทีไปเที่ยวในญี่ปุ่นและอยากรู้ว่ามีการแสดงอะไรบ้างก็สามารถมาดูข้อมูลที่นี่ได้ อย่างผมอยู่ในภูมิภาค โทโฮคุ ในเว็บจะแสดงสัญญาลักษณ์สีฟ้า ซึ่งทำให้ดูง่ายขึ้น

ผมมีเวลาว่างช่วง 5 พฤษภา วันนั้นมีศิลปินมาแสดงหลายงาน ทั้ง Kobore, Marie Ueda, Knock out Monkey,  Empire, Nana Akari, Nakamura Emi แน่นอนว่าผมไม่รู้จักสักวง แต่ลองหามาฟัง ถูกใจเพลง Far ของ Marie Ueda มาก เพลงเข้าทาง เป็นดนตรี pop rock ฟังสบายๆ แล้วน้องหน้าตาสวยแถมเล่นกีตาร์เองด้วย พอเช็คสถานที่เล่น อยู่ในจังหวัดมิยางิแถมใกล้รถไฟใต้ดิน มันลงตัวไปหมดจนต้องไปดูเธอคนนี้เท่านั้น

ผมไปถึงร้าน Darwin บ่ายสามครึ่ง ซึ่งอยู่ในย่านช็อปปิ้งใกล้สถานีรถไฟใต้ดิน Aoba-dori Ichibancho หน้าร้านมีป้ายของ Ueda Maria บอกว่าวันนี้เธอมาแสดงที่นี่นะ ที่ร้านจะเป็นทางลงชั้นใต้ดิน ซึ่งพอลงไปข้างล่าง ก็จะพบบู๊ทขายของศิลปินวางขวางทาง เพราะเวลานี้เขาให้ลงมาซื้อของได้เท่านั้น ของที่ขายก็จะมีเสื้อ พวงกุญแจ กระเป๋า ผ้าพันคอ ของจุกจิก ผมแจ้งกับพนักงานว่า 'ทิคเก็ต' ตอนแรกเขางงๆ นิดหน่อย แต่สักพักก็เข้าใจตรงกันว่าผมต้องการตั๋วเข้าชมนั่นเอง พนักงานก็หยิบตั๋วมาขาย ราคา 4500 เยน มีการย้ำว่าเป็นการแสดงของวันนี้นะ ซึ่งในตั๋วแจ้งว่าประตูเปิด สี่โมงเย็น และแสดงในตอนห้าโมง ผมยังเห็นว่าเวลาเหลือจึงไปเดินเล่น

กลับมาอีกทีตอนสี่โมงครึ่ง ผมเข้าใจว่าเข้าได้เลย จึงจะไปเปิดประตู คนเฝ้าประตูพูดญี่ปุ่นใส่ผมรัวๆ ผมก็เลยยื่นตั๋วให้ เขาชี้ไปที่ตัวเลขที่ตั๋ว ตั๋วผมเขียนว่า D32 จากนั้นก็ชี้ไปที่หน้าร้าน ผมเพิ่งสังเกตุว่าเขามีป้ายแถว A 1~80 , B 1~100 ตั้งอยู่ห่างหน้าร้่านประมาณนึง ซึ่งมีคนต่อแถวแนวลึก ตามด้วย C 1~100 , D 1~80 เรียกว่าหน้าแตกสุดๆ ผมไม่ทันสังเกตเลยว่าเขาต่อแถวกันอยู่ ปกติจะชินกับการตั้งแถวหน้าร้านเลย แต่ที่นี่จะตั้งแถวห่างออกมาครับ 

พอไปยืนต่อแถวก็พบว่าแฟนเพลงของ Marie มีหลากวัยเหมือนกันตั้งแต่วัยรุ่น วัยกลางคน จนถึงคนสูงวัยเลยครับ ปกติอย่างในไทย คนดูก็จะตามวัยศิลปิน เช่น ถ้าศิลปินรุ่นใหญ่ เราก็อาจจะเห็นแฟนเพลงสูงวัย แต่ถ้าศิลปินวัยรุ่น หรือสถานะอินดี้ คงไม่ค่อยเห็นคนดูสูงวัย 50 ขึ้นตามดูวงเด็กสาวแบบที่นี่ อันที่จริงน้อง Marie Ueda นี่ 28 เองนะ แต่ร้องเพลงในวงการมา 10 ปีนิดๆ ออกเพลงครั้งแรกปี 2008

เวลาประมาณ 16:40 เริ่มปล่อยให้คนเข้างานตามลำดับ A, B, C, D ซึ่งพอลงมาข้างล่าง ก็จะมีการตรวจตั๋วและสังเกตว่าทุกคนมีการจ่ายเงินเพิ่ม ซึ่งเป็นค่าเครื่องดื่มที่บังคับซื้อก่อนเข้าชม ตอนแรกผมเช็คในเว็บ เขียนว่า 4500 + 1 Drink 500 ยังคิดว่าแถมเครื่องดื่มละมั้ง (ฮา) จริงๆคือต้องเสียเงินเพิ่มก่อนเข้าชมนั่นเอง ตรงเคาทเตอร์ก็มีขวดเครื่องดื่มหลากชนิด และมีป้ายแจ้งชื่อเครื่องดื่ม ทั้งซอฟดริ้ง และสายแอล แต่เป็นภาษาญี่ปุ่น ผมเห็นมีขวดแจ็คแดนเนียลอยู่ จึงถามว่า แจ็คโคล่า ได้ไหม? พนักงานบอกได้ ผมเลยเอานี่แหละดูคุ้มดี อร่อยด้วย พอเข้าในฮอล พบว่าฮอลขนาดไม่ใหญ่มาก คนกำลังดี คนดูราวๆ 200~300 คนได้ ผมยืนหลังสุด ก็ยังคงมองเห็นชัดเจน ส่วนหลังสุดจะมีโต๊ะขายของต่างๆของศิลปิน และมี CD ขายด้วย

เวลา 17:05 ปิดไฟในฮอล มีเสียง Intro เป็นเสียงเปิดประตู เสียงคนพูดกับเสียงแมว ซึ่งเป็นเพลง (Exit) เพลงปิดท้ายใน EP  ชุด F.A.R. แต่นำมาเป็น Intro ของงานนี้เพื่อให้รู้ว่าจะเริ่มแสดงแล้วนะ น้อง Ueda Marie มาในชุดสีแดง ตัวจริงหน้าตาสวยกว่าที่เห็นใน MV มาก มากับนักดนตรี 4 คน เบส กีตาร์ กลอง คียบอร์ด ใส่ชุดยูนิฟอร์มสีเทาเหมือนกันทั้ง 4 คน จากนั้นก็เล่นเพลงจาก EP ชุดใหม่ F.A.R. และ ชุดที่ล่าสุด W.A.H ตามชื่อทัวร์ 

น้อง Ueda Marie ค่อนข้างโปรยเส่นห์น่าดู เล่นหูเล่นตากับคนดู มีความเป็นไอดอลนิดๆ แต่มีบางเพลงเป็นแนวเท่ห์ๆ นิ่งๆ มีมาดนักดนตรี เพราะน้องเล่นกีตาร์ทั้งอาคูสติคและกีตาร์ไฟฟ้า ด้วยโดยส่วนตัวชอบเสียงกีตาร์จะชอบตอนน้องสะพายกีตาร์เล่นดนตรี รู้สึกน้องมีเสน่ห์เหลือเกิน แล้วเวลาร้องเพลง น้องเต็มที่มาก บางเพลงร้องเต็มเสียงจนกลัวคอน้องจะพัง ส่วนเวลาที่เป็นแนวน่ารัก โนะเนะ น้องก็ขายความเป็นไอดอลได้ดี ส่งสายตา โบกมือ ถือว่ากวาดแฟนคลับทั้งสายดนตรี สายไอดอลด้วยเลย ในส่วนของสถานที่แสดง ซาวด์ใน Darwin ก้องนิดๆ แต่ก็อยู่ในมาตรฐานที่ดี แต่ผมกลับสนใจแสงสีในฮอลมาก เข้าใจเอาเองว่าเป็นไฟประจำฮอลอยู่แล้วนะครับ แต่ที่พิเศษคือการคุมแสงสีไฟนี่สิ เจ๋งมาก คือใช้แสงสีธรรมดานั่นแหละ แต่มีการควบคุมโทน แสง เงา การเลือกใช้แต่ละจังหวะ แต่ละเพลง มันลงตัวมาก รู้สึกส่งเสริมการแสดงได้ดี ไม่ได้เน้นความวูบวาบ แต่เน้นความลงตัวเหมาะสมและอารมณ์เพลง

ในส่วนคนดู บรรยากาศคนดูญี่ปุ่นนี่ เรียบร้อยสุดๆ ไม่มีใครหยิบมือถือมาถ่าย เวลาแสดงอารมณ์จะมีแค่โบกมือ กับร้อง เฮ้ เฮ้ ตามจังหวะเพลง มีช่วงท้ายๆ ที่ศิลปินพูดคุย เห็นเปิดไฟสว่าง ผมเห็นสตาฟถ่ายรูป เลยถ่ายบ้าง ถ่ายไปสองแชะ โดนทีมงานมาเตือน ทำมือกากบาท ประมาณว่าไม่ให้ถ่ายน๊า ผมก็ยอมแต่โดยดี  จะว่าไปช่วงที่น้องพูดคุยนี่ คุยเยอะเหมือนกัน แน่นอนว่าเราฟังไม่ออก แต่เดาๆ คงขอบคุณที่มา และก็พูดถึงเปิดทัวร์ครั้งนี้ เพราะวันนี้เป็นการแสดงที่แรกของทัวร์ครั้งนี้ และก็น่าจะพูดถึงเข้าสู่ยุคสมัยใหม่ด้วย (หรือเปล่าหว่า เดาเอาเองอะ) เพราะเพิ่งเข้าสู่ช่วงเพิ่งเข้าสู่ยุค เรวะ กับกษัตริย์ญี่ปุ่นองค์ใหม่ เมื่อวันที่ 1 พฤษภาที่ผ่านมา

น้องพูดคุยราวๆ 5 นาทีได้ และก็เริ่มลุยต่ออีกหลายเพลง จนเพลง FAR เพลงที่ทำให้ผมอยากมาดูเธอ ซึ่งไม่ผิดหวัง ชอบสุดๆ ตอนแรกนึกว่าเธอจะปิดท้ายเพลงนี้ แต่ก็ยังมีต่ออีก 2-3 เพลง แล้วก็ลงเวที คนดูก็ปรบมือ เรียกให้เธอกลับมา แต่ก็เรียกอยู่นานเหมือนกัน และก็ขึ้นเวทีมาพร้อมสมาชิกนักดนตรีที่คราวนี้เปลี่ยนเสื้อมาใหม่หมดทุกคน เป็นเสื้อยืดโปรโมททัวร์ชุดนี้นี่เอง จากนั้นเธอหยิบถุงพลาสติคขึ้นมา ตอนแรกผมนึกว่าเธอจะแจกของ ยังแอบเสียดายว่าเราอยู่หลังสุดอดแน่นอน แต่เปล่าครับ เธอไม่ได้แจก เธอมาขายของเลยจ้า ขายแบบจริงจังด้วยนะครับ คือโปรโมทเสื้อที่นักดนตรีทุกคนใส่ เปิดถุงมา มีผ้าพันคอ มีของน่ารักๆ เธอก็บรรยายเป็นภาษาญี่ปุ่น คือผมดูคอนเสิร์ตมาหลายๆ ที่ โดยมากช่วงขายของจะสั้นๆ อย่างมากก็นาทีนิดๆ แต่นี่น่าจะ 5 นาทีได้ คือเธอบรรยายขายของทุกชิ้นจริงๆ แต่นั่นแหละครับ พอเป็นผู้หญิงแถมน่ารัก ยังไงก็ยอมครับ (สอบถามจากเพื่อนที่ดูคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นบ่อยๆ บอกว่า การขายของจริงจังบนเวที เป็นเรื่องปกติของศิลปินที่นี่)

หลังจากจบช่วงขายของ เธอก็มาลุยต่ออีก 3 เพลง และก็จบการแสดง ขอบคุณคนดูทั้งหมดใช้เวลา 2 ชั่วโมง สำหรับผมก็เต็มอิ่มมาก กับการดูคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นครั้งแรก ทั้งการต่อแถว ทั้งคนดู รวมไปถึงการขายของ นี่แปลกใหม่สำหรับผมจริงๆค รับ ก่อนออกจากงาน มีทีมงานมาแจกของให้กับทุกคนที่มา เป็นโปสการ์ดของน้อง มีกระดาษข้อความเขียนเป็นลายมือยาว 1 หน้ากระดาษ (เดาว่าคงบรรยายความรู้สึก) มีใบสมัครสมาชิก มีใบสั่งซื้อสินค้าของน้อง นี่แอบคิดเหมือนกันว่า ถ้ามีบัตรมือ ถ่ายรูป ก็อยากถ่ายรูปน้องเป็นที่ระลึกสักครั้งแฮะ เพราะไม่รู้จะมีโอกาสได้ดูอีกเมื่อไหร่เหมือนกันอาจจะเป็นเพียงครั้งแรกและครั้งเดียวก็ได้นะครับ :)

เพลง FAR เพลงที่ทำให้อยากดูน้อง